Welkom op het Nationaal slotevent van het UNIC-project.
Het UNIC-project speelt ten volle in op de missie van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap, namelijk autonomie en levenskwaliteit voor personen met een handicap.
We gaan nu even kijken naar een woordenwolk met jullie antwoorden.
De woorden die jullie groot zien, werden het vaakst genoemd. En dan zie ik toch vooral keuzevrijheid, inclusie, autonomie, kwaliteit van leven, eigen regie, heel belangrijk.
Dit is dus een tool die een koppeling probeert te maken tussen quality of life, kwaliteit van leven en het gebruik van het persoonsvolgend budget.
En dat is dus deze tool. Dat is dus de Quality Monitoring Tool.
Zelf ervaar ik die tool als een enorm goed middel. Een effectief middel. Om je doelen te bepalen. Om te kijken wat voor jou belangrijk is.
Ik moet niet alleen denken vanuit, traditioneel, vanuit m'n beperking of vanuit het aanbod aan zorg. Maar wat zou voor mij nu ideaal zijn?
En dan zoek je de instrumenten, waaronder dan een budget een instrument kan zijn. Waarmee dat je die doelen gaat waarmaken. Dat is een andere manier van denken.
En we moeten dat echt leren van zo te denken. Ik vind die tool daar een heel goed middel voor.
Kwaliteit van leven, staat of valt met inclusie. En dat is niet alleen door dat budget bepaald. Het budget is een element, maar algemene toegankelijkheid van maatschappelijke dienstverlening, de verantwoordelijkheid van elk beleidsniveau om te handelen en te werken aan inclusie, heeft een impact op die quality of life.
De bedoeling is en blijft de tool positief te gebruiken, aanbevelingen te maken, en dat moet vooropstaan. Als je zegt: We mogen verwachten. Ik heb zoiets van, je mag dat verwachten, want de tool is zo goed dat ze hem gaan gebruiken.
Er ligt daar een instrument dat goed is, dus waarom zou je dat niet gebruiken? Ik vind dat zo’n tool vooral ook een mogelijkheid kan zijn of een kans kan bieden om te verbeelden wat er mogelijk is.
Het is wel belangrijk dat je als budgethouder zou moeten kunnen de activiteiten aangeven die een grote impact hebben op vandaag, maar ook, de tool moet zeker ook aanzetten om te kijken naar morgen en waar het beter kan.
Ik snap waarom zorggebruikers moeten inloggen op de tool voor ze die kunnen gebruiken. Maar anderzijds zou het ook wel een optie kunnen zijn om eerst de tool te gebruiken en pas daarna of tijdens het proces te beoordelen van: Wil ik die data ook individueel gebruiken in functie van een natraject? Om een QMT te zien als element in een gesprek, met wie dat gesprek dan ook is.
Maar laat wel duidelijk zijn: automatische koppelingen of zorgaanbieders automatisch inzicht geven in de resultaten, dat lijkt mij wel een brug te ver. De QMT is voor mij een manier om uw zelfregie te verbeteren en niet om gesanctioneerd te worden. Daar mag geen waardeoordeel aan vastzitten.
Het doel van die tool is om de werking persoonsgericht te maken maar ook inclusie te bevorderen.
De Service Delivery Tool.
Organisaties in deze sector is een zeer divers gegeven. Niet elke zorgaanbieder heeft op alle domeinen die dan benoemd worden in de Service Delivery Tool, evenveel impact.
Dat vind ik de grote verdienste van de tool. Dat is een kans eigenlijk.
Het VN-verdrag zit vertaald in die tool, en als je graag eens naar jezelf kijkt, hoe functioneren we, en openstaat, klein beetje openheid hebt, dan ga je die tool verwelkomen. Want je voelt, dat deelt de zaken mooi in. Dat helpt om kritisch naar uzelf te kijken op een aantal cruciale punten.
Als je dat VN-verdrag in z'n geheel kent, dat vertaal je zo maar niet naar een praktische werking van een organisatie. Terwijl die tool biedt daar echt een instrument voor.
En dat dan eerder gewoon een uitnodiging is om te reflecteren op: Is dat wel werkelijk persoonsgericht? En kunnen we niet nog een stap verder gaan? En: Wat zijn we hier aan het doen, is dat dan het goede? In plaats van enkel na te denken: Zijn we het hier goed aan het doen?
Reflectie aan de ene kant, maar het perspectief van de gebruikers in de reflectie dan ook.
En dan komen we eigenlijk op het punt: Hoe slaan we de brug tussen het QMT en de Service Delivery Tool?
Dat is eigenlijk ook een interessant gegeven. Dat is ook niet één op één aan mekaar te koppelen. Is een uitbreiding van het ene instrument nodig? Ik weet niet hoe het praktisch moet. Het is gewoon een gedachte. Ik denk dat het instrument nog niet helemaal ... op dat vlak nog niet helemaal het einde van het potentieel heeft, denk ik.
In Vlaanderen kennen wij nogal wat schotten. Ik denk ook voor reguliere diensten, misschien voor woonzorgcentra. Ik denk dat daar allemaal heel bruikbare elementen in zitten. En zelfs in het onderwijs denk ik, als we aan inclusief onderwijs denken. Ik denk dat dat iets is dat je kunt, in gesprek brengen alleszins, overheen verschillende levensdomeinen en sectoren.
En inderdaad, ik vind het een boeiende vraag omdat ... dat toont ook wel het idee dat er soms is van vergunde zorgaanbieders die dan niet persoonsvolgend zouden werken of persoonsgericht zouden werken, en als het kleinschalig is, dat dan wel per definitie zo is. Terwijl dat daar ... er kan daar opnieuw vanalles in gebeuren in de praktijk.
Dus ik zou niet zien waarom dat niet relevant zou zijn voor kleinschalige initiatieven te betrekken in het verhaal.
Het zal de uitdaging zijn om een instrument breder uit te dragen, een passende ingang te doen vinden bij die heel diverse werkingen.
Als we het VN-verdrag omarmen, en dat wil deze tool toch doen, kunnen we niet zeggen ... de groep, personen met een handicap, in zijn diversiteit, in z'n grote diversiteit wordt gevat. We kunnen niet zeggen: Ja, maar u behoort niet tot het clubje, u laten we aan de kant staan. Dat kan niet. Mensenrechten zijn universeel. Dus ik denk dat die ook enorm educatief is, die tool.
Zowel voor management als alle personeelsleden. En dat zij in hun attitude heel veel die dingen eigen kunnen maken met die tool. Dat is essentieel voor het slagen van een veranderingstraject ook.
Het is ook een beetje 360 graden kijken rond een groep van mensen kijken hoe dat elk z’n steentje kan bijdragen om de doelstelling, dat persoonsgericht, om dat waar te maken.
Ik denk dat je verrast kunt worden waar dat er allemaal mogelijkheden in liggen en wat er al gedaan wordt ook, dat niet zichtbaar is omdat we daar niet naar kijken.
Persoonsgerichte zorg is ook geen finaliteit. Werken naar persoonsgerichte zorg is een beweging die nooit stopt
Om het verhaal helemaal rond te maken, nog even over die Compliance Assurance Tool.
De tool is echt op het macroniveau om overheden een evaluatie te kunnen aanbieden rond het beleidssysteem van persoonsvolgende financiering.