Maxime Decrock is 17 jaar en hij blaakt van ambitie en zelfvertrouwen. Hij is een talentrijke hockeyspeler. Hij vangt binnenkort hogere studies aan. En over enkele maanden gaat hij zelfstandig wonen. Dat Maxime spinale musculaire atrofie type 2 heeft, weerhoudt hem er niet van zijn dromen na te jagen. Met de gepaste hulpmiddelen en aanpassingen lukt hem dat.
Maxime Decrock speelt rolstoelhockey op hoog niveau. Hij maakt deel uit van de nationale ploeg. Hij is gebeten door de sport en is zelfs mede-organisator van toernooien. Allicht studeert hij binnenkort topsportmanagement, al kan het ook orthopedagogie worden. “Ik heb veel interesses”, zegt Maxime. “Kiezen wordt nog moeilijk.”
Zijn leven lang al gebruikt Maxime diverse hulpmiddelen, waaronder een elektrische rolstoel, een aangepast bed, een tillift, spalken en domotica. Sinds een jaar heeft hij ook een robotarm, die zijn zelfredzaamheid enorm versterkt.
“Omdat ik al mijn hele leven hulpmiddelen nodig heb, ben ik als vanzelf een expert geworden”, zegt Maxime. “Ik leer ook veel van mijn ergotherapeut en andere specialisten waarmee ik in contact kom. Zo was het iemand van het UZ Leuven die me op het bestaan van de robotarm wees. En natuurlijk leer ik ook van mijn vrienden die hulpmiddelen nodig hebben.”
Kantelpunt voor zelfredzaamheid
“De hulpmiddelen die Maxime gebruikt, kan je in categorieën onderverdelen”, zegt mama Caroline Ameloot. “De elektrische rolstoel noem ik een no-brainer: zonder die rolstoel is Maxime nergens. De spalken zijn een noodzakelijk kwaad voor zijn voeten. Maar de robotarm betekende een kantelpunt voor zijn zelfredzaamheid. Dankzij die robotarm kan Maxime een heleboel dingen die vroeger onmogelijk waren.”
“Mijn armen zijn vrij beperkt”, legt Maxime uit. “Ik kan niets vastpakken of optillen. Een deur openen, een glas water uitschenken, een lift bedienen: het was lange tijd niet evident. Maar dankzij de robotarm kan ik me nu goed uit de slag trekken. Het is echt een wereld van verschil voor mij.”
“Mij geeft de robotarm van Maxime vooral gemoedsrust”, zegt Caroline. “Maxime heeft bijvoorbeeld ook veel last van slijmen. Met de robotarm kan hij nu zelf een aspirator gebruiken, terwijl hij vroeger iemands hulp moest vragen. Ooit kwam hij per ongeluk met de lift in de kelderverdieping van de school terecht. Hij was alleen en kon niet terug. Dat zal hem met de robotarm niet meer overkomen. Dat stelt me gerust.”
Veel ervaring met aanvragen
Dankzij de toegenomen zelfredzaamheid kan Maxime ook met een gerust hart hogere studies aanvatten. Deze zomer gaat hij alvast ‘op kot’ in een assistentiewoning. “Ik trek mijn plan”, lacht Maxime. “En als het nodig zou zijn, kan ik nog altijd iemand oproepen in de assistentiewoning.”
Voor heel wat hulpmiddelen kreeg Maxime een tegemoetkoming van het VAPH. “We hebben al veel ervaring met de aanvragen”, zegt Caroline Ameloot. “Dat gaat doorgaans heel vlot. De robotarm stond niet op de refertelijst. Daarom moesten we de aanvraag indienen bij de bijzondere bijstandscommissie. Hiervoor was een sterk gemotiveerd dossier nodig. Gelukkig konden we rekenen op de gespecialiseerde ergotherapeuten van het multidisciplinair team en van het UZ Leuven en op de gemachtigde experten. In overleg met het Kenniscentrum Hulpmiddelen van het VAPH stelden zij het dossier op.”
Het duurde een hele tijd voor Maxime effectief de robotarm kreeg, omdat de bijzondere bijstandscommissie wou dat die eerst getest werd. Het gaat dan ook om een dure investering in een hoogtechnologisch hulpmiddel. Alleen bleek het niet eenvoudig om een testrobotarm te vinden.
“Maar ik heb geleerd om door te zetten”, zegt Maxime Decrock. “Dat wil ik ook als tip meegeven voor andere mensen: als je iets echt wil, geef dan niet te snel op. Kijk waar ik vandaag sta. Ik kan me helemaal alleen beredderen. Dankzij de robotarm, maar ook dankzij mijn doorzettingsvermogen.”
Een deur openen, een glas water uitschenken, een lift bedienen: het was lange tijd niet evident. Maar dankzij de robotarm kan ik me nu goed uit de slag trekken.
Het duurde een hele tijd voor Maxime effectief de robotarm kreeg, omdat de bijzondere bijstandscommissie wou dat die eerst getest werd. Het gaat dan ook om een dure investering in een hoogtechnologisch hulpmiddel. Alleen bleek het niet eenvoudig om een testrobotarm te vinden.
“Maar ik heb geleerd om door te zetten”, zegt Maxime Decrock. “Dat wil ik ook als tip meegeven voor andere mensen: als je iets echt wil, geef dan niet te snel op. Kijk waar ik vandaag sta. Ik kan me helemaal alleen beredderen. Dankzij de robotarm, maar ook dankzij mijn doorzettingsvermogen.”
De robotarm stond niet op de refertelijst. Daarom moesten we de aanvraag indienen bij de bijzondere bijstandscommissie. Hiervoor was een sterk gemotiveerd dossier nodig.
Wie meer wil weten over de ervaringen van Maxime met de robotarm en hem wil contacteren, kan een e-mail sturen naar communicatieteam@vaph.be.
Lees meer
Hulpmiddelen en aanpassingen
Het VAPH geeft tegemoetkomingen voor hulpmiddelen en aanpassingen in de privésituatie.