--------------------------------------------------------------------------------
Sterk nr. 51 - Sterke verhalen van mensen met een handicap - September 2024
--------------------------------------------------------------------------------

OVER AANVRAGEN VAN HULPMIDDELEN, RTH EN WERKEN IN DE SECTOR

Wat is de bijzondere bijstandscommissie? En wat kan ze voor je doen? In dit
nummer van Sterk lees je hoe je via deze commissie een tegemoetkoming kan
aanvragen voor hulpmiddelen die niet op de refertelijst staan, dus waar nog geen
standaardtegemoetkoming voor werd vastgelegd. Is jouw situatie uitzonderlijk en
volstaat de tegemoetkoming niet? Ook dan kan deze commissie je helpen.

In vorige nummers van Sterk kon je al lezen hoe divers het vernieuwde aanbod
rechtstreeks toegankelijke hulp (RTH) is. En ook in dit nummer stellen enkele
nieuwe initiatieven zich voor. Een project dat laagdrempelige handicapspecifieke
ondersteuning lokaal mogelijk maakt via samenwerking met een
wijkgezondheidscentrum bijvoorbeeld. Of een hulplijn waarmee je dag en nacht
professionele hulp kan inschakelen. Ook ‘Ieder Zinneke Zijn Thuis’, een
project dat thuislozen in Brussel met een verstandelijke handicap ondersteunt en
dat internationaal gelauwerd wordt, stelt zich voor.

Sterk sprak ook met Candice De Windt, de Vlaamse zorgambassadeur die mensen warm
moet maken voor een job in de zorg of de sector handicap. Hoe kijkt zij naar de
huidige personeelstekorten? En hoe kunnen we die oplossen?

Dat en veel meer lees je in deze editie van Sterk.

Liesbeth Van Houdt
Hoofdredacteur Sterk

--------------------------------------------------------------------------------

WIST JE DAT JE STERK KAN BELUISTEREN?

Sterk is in gesproken Daisy-vorm op cd te verkrijgen en is ook te beluisteren
via het platform Anderslezen en de Anderslezen-app. Beschik je al over een
Anderslezen-account (via Luisterpunt, Kamelego of Transkript)? Dan kan je
aangeven dat je Sterk op je boekenplank wenst.

Nieuwe geïnteresseerden kunnen een Anderslezen-account aanmaken.

Je kan de gewenste luistervorm aanvragen bij Transkript: T 011 23 07 61
luistertijdschriften@transkript.be

--------------------------------------------------------------------------------

CONTACT OPNEMEN MET HET VAPH?

Dat kan via 02 249 30 00 of www.vaph.be/contacteer-ons

--------------------------------------------------------------------------------

BIJZONDERE BIJSTANDSCOMMISSIE

WAT KAN DE BIJZONDERE BIJSTANDSCOMMISSIE VOOR JE DOEN?

Een hulpmiddel aanvragen dat niet op de refertelijst staat

Heb je een hulpmiddel of aanpassing nodig die niet op de refertelijst staat? Dan
kun je een tegemoetkoming aanvragen bij de bijzondere bijstandscommissie (BBC).
Die commissie kan een tegemoetkoming geven voor hulpmiddelen die niet op de
refertelijst staan. En ze kan ook een oplossing bieden voor mensen met een
‘zeer uitzonderlijke zorgbehoefte’, als voor hen de standaard voorziene
tegemoetkoming niet volstaat.

De refertelijst somt hulpmiddelen en aanpassingen op waarvoor je een
standaardtegemoetkoming kunt krijgen. Die hulpmiddelen en aanpassingen worden
omschreven in hulpmiddelenfiches, waarin de aard en gebruik van het hulp-
middel, de specifieke doelgroepen en het maximumbedrag van de tegemoetkoming
verduidelijkt worden.

Quote: “Bij de BBC worden vaak innovatieve hulpmiddelen aangevraagd die nog
niet op de refertelijst staan.”

“Hoewel de refertelijst uitgebreid is, kan het gebeuren dat iemand een
hulpmiddel niet in de lijst terugvindt. Dan kan die persoon zich tot de
bijzondere bijstandscommissie wenden”, zegt Damien Kinds. Hij is medewerker
van de afdeling Toeleiding en Hulpmiddelen van het VAPH en maakt deel uit van de
BBC.

“Om in aanmerking te komen voor de BBC, moet het hulpmiddel of de aanpassing
minimaal 300 euro kosten en mag het niet uitgesloten zijn door de regelgeving,
zoals medische apparatuur of een hometrainer.”

“Bij de BBC worden vaak innovatieve hulpmiddelen aangevraagd die nog niet op
de refertelijst staan”, zegt Damien Kinds. “Als dat hulpmiddel beantwoordt
aan een reële nood, doelmatig is en frequent zal worden gebruikt, dan is de
kans groot dat de BBC groen licht geeft.”

Zeer uitzonderlijke zorgbehoefte

Soms volstaat de standaard voorziene tegemoetkoming niet als iemands situatie
uitzonderlijk is. Ook dan kan de bijzondere bijstandscommissie een oplossing
bieden.

“Een voorbeeld is een hulpmiddel dat een specifieke aanpassing nodig heeft,
waardoor de kostprijs minimum 300 euro hoger uitvalt dan het refertebedrag. Zo
valt een autoaanpassing soms duurder uit door de specificiteit van de handicap.
Ook de financiële situatie van de persoon met een handicap kan een motivatie
zijn om bij de BBC een hogere tegemoetkoming te bepleiten”, zegt Damien Kinds.

Erg belangrijk bij een aanvraag voor de BBC is de motivatie. Die motivatie wordt
opgesteld door een multidisciplinair team (MDT). Zo’n team bestaat uit een
hulpmiddelendeskundige, een arts, een psycholoog en een maatschappelijk werker
of sociaal verpleegkundige. Wie een hulpmiddel of een aanpassing aanvraagt, moet
het advies van een MDT inwinnen (behalve bij een hernieuwing of eenvoudig
hulpmiddel). Dat geldt dus ook voor aanvragen voor de BBC.

DOE EEN BEROEP OP DE BBC

Herman Janssens maakt al tien jaar deel uit van de BBC en is er vandaag
voorzitter van. In het dagelijks leven is hij stafmedewerker bij gebruikersver-
eniging Kannet. “In de BBC zitten technisch experten en afgevaardigden van
gebruikersorganisaties, hulpverstrekkers, ziekenfondsen en het VAPH. We komen
maandelijks samen. Per vergadering behandelen we een honderdtal dossiers. Die
dossiers zijn voorbereid door een MDT en krijgen een advies mee van een
provinciaal VAPH-kantoor. De BBC kan dat advies bekrachtigen of wijzigen. De
meeste dossiers worden positief beslist.”

“Soms willen we dat de aanvrager het hulpmiddel eerst test. Zo vermijden we
dat er een dure investering wordt gedaan in een hulpmiddel dat bij nader inzien
toch geen voldoende oplossing biedt.”

Quote: “Als ik een tip mag geven: motiveer je aanvraag goed.”

Herman Janssens is zich goed bewust van de verantwoordelijkheid van de BBC. De
beslissing van die commissie heeft een grote impact op het leven van gebruikers.
“We gaan dan ook bijzonder zorgvuldig te werk”, zegt hij. “Ook als een
dossier niet erg goed is opgesteld, kijken we altijd naar de nood van de
persoon achter het dossier. Als ik een tip mag geven: motiveer je aanvraag goed.
Dat geldt zowel voor hulpmiddelen die niet op de refertelijst staan als voor
aanvragen voor een zeer uitzonderlijke zorgbehoefte.”

“Aarzel ook niet om een beroep te doen op de BBC”, voegt Herman Janssens er
nog aan toe. “Je helpt er niet alleen jezelf maar ook anderen mee. Wordt een
hulpmiddel meerdere keren aangevraagd, dan geven we aan het VAPH het advies om
het op te nemen in de refertelijst. Op die manier vinden innovatieve
hulpmiddelen vrij vlot hun weg naar de refertelijst.”

ZELFREDZAAMHEID EN GEMOEDSRUST

Maxime Decrock is 17 jaar en heeft spinale musculaire atrofie. Hij maakt
gebruik van verschillende hulpmiddelen. Maar hét kantelpunt in zijn leven was
de robotarm die hij vorig jaar kreeg na een aanvraag bij de BBC.

“Dankzij de robotarm is mijn zelfredzaamheid ongelooflijk toegenomen”,
zegt Maxime. “Ik kan nu dingen die ik voordien niet kon: zelfstandig eten,
iets oprapen, een glas water inschenken, een deur openen, een lift bedienen ...
Allemaal kleine dingen, die een wereld van verschil maken.”

Ook mama Caroline Ameloot is in de wolken. “Voor Maxime telt vooral de
autonomie die hij erbij wint, voor mij overheerst de gemoedsrust. Ik maak me
nu veel minder zorgen, omdat ik weet dat Maxime nu zijn plan kan trekken en
niet voor het minste geringste een beroep moet doen op andere mensen.”

Toch was de aanvraag bij de BBC geen evident parcours. Een robotarm is duur en
hoogtechnologisch, en de BBC wilde er zeker van zijn dat Maxime goed met de arm
zou kunnen werken. Jammer genoeg was er jarenlang geen testrobotarm
voorhanden. Pas toen het MDT van het UZ Leuven een testrobotarm ter beschik-
king had, kon de test plaatsvinden.

“Ik kon er meteen vlot mee overweg”, zegt Maxime Decrock. “Ik kon zelfs
een chipje uit een zakje nemen en het zonder te breken in mijn mond steken! De
ergotherapeuten van het MDT van het ziekenhuis, de mutualiteit en de betrokken
experten waren direct overtuigd. Zij hielpen, in overleg met het VAPH, bij het
samenstellen van een goed gemotiveerd dossier. Dankzij dat sterke dossier was
de BBC meteen overtuigd.”

Mee dankzij de robotarm ziet de toekomst voor Maxime Decrock er rooskleurig
uit. Hij twijfelt nog tussen hogere studies orthopedagogie of topsportma-
nagement. Komende zomer gaat hij zelfstandig wonen in een assistentiewoning.
“Zonder de robotarm was dat onmogelijk”, zegt Maxime.

NEEM EERST CONTACT OP MET EEN MDT

Ook Jan Geerits (60) deed een beroep op de BBC. Jan Geerits werd als ‘sof-
tenon-kind’ geboren zonder armen. Hij werkt al bijna 40 jaar als boekhouder in
een drukkerij. Hij woont nog thuis bij zijn moeder, waardoor hij voorlopig niet
veel hulpmiddelen nodig heeft.

Toch is er één aanpassing die voor Jan Geerits het verschil maakt: zijn auto
met voetbediend stuur. “Die heb ik nodig voor mijn vrije tijd en om naar mijn
werk te gaan”, zegt Jan. Toen hij twee jaar geleden een nieuwe wagen wilde,
liep het bijna mis.

“Mijn vorige wagen kocht ik 15 jaar geleden. Ik ging ervan uit dat de
procedure niet veranderd was. Dus kocht ik een wagen en vroeg aan mijn
Nederlandse autoaanpasser om de nodige aanpassingen te doen. Die wou voor mij
wel het voetstuur met een ronde schijf installeren zoals ik dat al vele jaren
gebruik, maar de aangepaste bediening van de elektrische functies zou niet
gehomologeerd worden in Vlaanderen, zei hij. Ik schoot in paniek.”

“Toen ik me tot mijn contactpersoon Inge Claessens van het MDT bij het zieken-
fonds wendde, wees ze me erop dat de wetgeving inderdaad veranderd was.”

Hulpmiddelenadviseur Inge Claessens van de CM: “Jan rijdt al 40 jaar met een
voetschijf als stuur. Hij was bang voor ongevallen als hij plots met voet- en
spraakbesturing zou moeten rijden. Ik heb contact opgenomen met het Kennis-
centrum Hulpmiddelen van het VAPH en gelukkig konden zij ons doorverwijzen naar
CARA, de dienst voor rijgeschiktheidsonderzoek. Een expert van CARA hielp ons
een dossier met een grondige motivering op te stellen voor de BBC. Het was een
complex dossier, omdat de aanpassing zonder spraakbesturing gebruikt zou
worden én er een zeer uitzonderlijke zorgbehoefte was.”

Quote: “Ik ben opgelucht dat de BBC mijn dossier goedkeurde. Mijn auto met
voetbediend stuur maakt voor mij het verschil.”

“Uiteindelijk is alles goed gekomen”, zegt Jan Geerits. “Achteraf gezien
had ik eerst een MDT moeten contacteren en dan pas een auto moeten kopen. Het
had mij tijd en kopzorgen bespaard. Maar eind goed, al goed. Ik ben opgelucht
dat de BBC mijn dossier goedkeurde.”

De refertelijst en een overzicht van de multidisciplinaire teams (MDT) in jouw
buurt vind je op de website www.vaph.be.

--------------------------------------------------------------------------------

COLUMN

EXTRA MIDDELEN VOOR MENSEN MET COMPLEXE PROBLEMATIEKEN

De laatste jaren kloppen steeds meer mensen met een handicap en zware zorgnoden
aan bij het VAPH. Hun noden zijn vaak hoog doordat ze naast een handicap
bijvoorbeeld ook psychiatrische of complexe medische problemen of gedrags- of
emotionele stoornissen hebben, of zeer ernstige problemen thuis.

De sector ziet daardoor een stijgende vraag naar intensieve
een-op-eenbegeleiding, aangepaste en beveiligde infrastructuur, specifiek
getraind personeel en expertise vanuit andere sectoren, zoals onder meer de
geestelijke gezondheidszorg, de verslavingszorg of de forensische hulpverlening.

Verschillende zorgaanbieders van het VAPH werken vandaag al samen met
psychiatrische ziekenhuizen, om mensen met een verstandelijke handicap en een
psychiatrische stoornis zorg op maat te kunnen bieden. Want wie een handicap
heeft en in een psychiatrisch ziekenhuis verblijft, heeft nood aan bijkomende
zorg. Met extra middelen die het VAPH voorziet, kan die zorg geboden worden.
Omgekeerd wordt expertise uit de geestelijke gezondheidszorg ook al ingezet in
een aantal VAPH-voorzieningen.

Daarnaast slaan we al geruime tijd een brug met justitie om gedetineerden en
geïnterneerden met een handicap zorg te kunnen bieden. Vlaanderen heeft ook
drie ‘forensische VAPH-units’ - medium-beveiligde omgevingen - die zorg op
maat bieden aan geïnterneerden met een handicap die uit een beveiligde setting
komen, met het oog op terugvalpreventie en reïntegratie in de maatschappij.

Voor minderjarigen werkten we samen met Opgroeien, de geestelijke
gezondheidszorg en stakeholders uit de sector aan een crisis- en
investeringsplan dat momenteel wordt uitgevoerd, en waarvoor de Vlaamse Regering
20 miljoen euro extra investeerde in VAPH-ondersteuning voor minderjarigen met
complexe problematieken.

En als het voor mensen moeilijk is om een zorgaanbieder te vinden die passende
ondersteuning kan bieden, bijvoorbeeld omdat er meervoudige diagnoses zijn of
omdat expertise in verschillende disciplines nodig is, zorgt het VAPH voor
intensieve bemiddeling. Helaas is dat hard nodig en zien we steeds vaker mensen
die een hoog persoonsvolgend budget hebben, maar die vanwege de specificiteit
van hun noden moeilijk een plek of ondersteuning vinden.

Quote: “Samenwerking over de sectoren heen is nodig om mensen met hoge
zorgnoden de juiste zorg op maat te geven.”

Daarom voorzien we nu ook top-upbudgetten. Dat is een tijdelijke extra
financiering boven op het persoonsvolgend budget (PVB). Zo’n budget bedraagt
maximaal 75% van het PVB en kan voor 9 maanden worden aangevraagd door een
zorgaanbieder. Die kan daarmee extra personeel inzetten om samen met andere
partners en sectoren een duurzame oplossing uit te bouwen voor mensen met
complexe problematieken.

Met deze middelen investeren we extra in de mensen met de hoogste noden en in
samenwerking over sectoren heen. Want alleen zo kunnen we de knelpunten in de
sector oplossen en mensen met hoge zorgnoden de juiste zorg op maat geven, wat
echt dringend nodig is.

James Van Casteren 
Administrateur-generaal VAPH

--------------------------------------------------------------------------------

INTERVIEW

INTERVIEW VLAAMS WELZIJNS- EN ZORGAMBASSADEUR CANDICE DE WINDT

Hoe maak je mensen warm voor een job in de zorg- of de welzijnssector? Door de
schoonheid en de passie voor de sector uit te dragen, zegt zorgambassadeur
Candice De Windt.

Candice De Windt werkte als verpleegkundige en stafmedewerker in de geeste-
lijke gezondheidszorg, doceerde en had een directiefunctie in hogeschool Odisee,
en was adviseur op het kabinet Onderwijs. Sinds 2023 is ze de Vlaamse welzijns-
en zorgambassadeur. Haar opdracht: zorg- en welzijnsberoepen aantrekkelijk maken
voor zoveel mogelijk mensen.

Als welzijns- en zorgambassadeur adviseert Candice De Windt het beleid, maar ze
kijkt ook naar de sector zelf. “Op de werkvloer, in organisaties en op lokaal
niveau is er veel mogelijk. Als we het hebben over de tekorten in zorg en
welzijn, gaat het vaak over geld. Maar meer nog dan geld, moeten we oude
gewoontes in vraag durven stellen. Dat gebeurt trouwens al, met de sector voor
personen met een handicap en de ouderenzorg voorop”, zegt ze.

Quote: “We moeten de schoonheid van de sector in de verf zetten"

Regels versus kwaliteit van leven

“Ik geloof in een sterk, inspirerend leiderschap dat medewerkers de ruimte
geeft en dat openstaat voor innovatie. In woonzorgcentra is die evolutie volop
bezig. Dat is geen toeval: het water staat die organisaties over de lippen”,
legt Candice uit. “Als je drie woonzorgcentra hebt in dezelfde stad, waarom
vindt één organisatie dan wel voldoende medewerkers en de andere twee niet?
Ze willen alle drie warme zorg bieden. Waar zit dan het verschil? Wat telt voor
de medewerkers is of ze de ruimte krijgen om te doen wat ze graag doen en het
verschil kunnen maken voor bewoners.

Organisaties die hun medewerkers die kansen bieden, staan sterker op de
arbeidsmarkt.”

Dat de sector voor personen met een handicap voorop loopt, heeft te maken met de
focus op de kwaliteit van leven en wonen. “Daar kan onze zorgsector algemeen
nog iets van leren”, meent Candice. Ook de openheid voor verandering, mee
gestimuleerd door de persoonsvolgende financiering, ziet ze als een troef. Al
kan het altijd beter.

“Als er iets fout loopt in ons land, hebben we de neiging om snel een nieuwe
regel in te voeren, zodat het nooit meer kan gebeuren. We willen alles
beheersen. Maar je kan nooit alle risico’s beheersen, zeker niet als je
kwaliteit van leven voorop stelt. Want al die regeltjes hebben een impact op de
levenskwaliteit. Dat debat moeten we de komende jaren voeren.”

“Op studiereis in het buitenland zie ik dikwijls mooie praktijken”, gaat ze
verder. “‘Maar bij ons mag dat niet’, klinkt het dan vaak uit de sector.
Er staat altijd wel een regeltje in de weg. Toch ben ik ervan overtuigd dat er
meer mogelijk is dan we doorgaans denken. Soms hebben we zelf schrik om nieuwe
dingen uit te proberen.”

Quote:“We willen alle risico’s beheersen. Maar alle regels hebben impact op
de levenskwaliteit van mensen.”

“Onlangs bezocht ik een organisatie voor personen met een handicap in Zweden.
Aan het centrum was een hondenopvang gebouwd. Buurtbewoners lieten er overdag
hun hond achter. Personen met een handicap gingen twee keer per dag met de
dieren wandelen. Zij bloeiden open en kwamen tot rust bij de honden. De
buurtbewoners waren blij met de dienstverlening en er groeide een grote
betrokkenheid bij de organisatie. Prachtig toch?”, zegt Candice. “Maar
mocht iemand bij ons zoiets voorstellen, dan hoor ik al de reacties: ‘En wat
met de hygiëne? En wat als een hond bijt?’ We focussen op de risico’s en
verliezen zo de kwaliteit van leven uit het oog. Hoe veranderen we dat? Daar wil
ik mee op inzetten.”

DE SCHOONHEID IN DE VERF ZETTEN

Meer focus op de kwaliteit van leven zal het personeelstekort helpen weg-
werken, meent Candice De Windt. “De overvloed aan regeltjes zorgt voor een
rigide werkkader. Dat is niet motiverend. Leven betekent risico’s nemen. Te
veel controle beknot het leven. Geef medewerkers ruimte en je creëert een
boeiende, dynamische werkplek waar mensen het verschil maken voor andere mensen.
We moeten de schoonheid van de sector in de verf zetten, niet de regeltjes, de
normen en de risico’s.”

Andere opportuniteiten ziet de welzijns- en zorgambassadeur in een nauwere
samenwerking tussen werkveld en onderwijs. Daarnaast wil ze een campagne op-
zetten die mikt op leerlingen van tien tot twaalf jaar. “Dat is de ideale
leeftijd om de eerste zaadjes te planten. We tonen nog te weinig de enorme
mogelijkheden van zorg en welzijn.”

Verder moet de sector meer werk maken van functiedifferentiatie en moeten de
lonen op peil blijven. In het aantrekken van werkkrachten uit het buitenland
ziet Candice De Windt minder heil. “Het kan alleen als het vanuit een
uitgewerkt kader, ethisch en in cocreatie gebeurt. We mogen andere landen niet
met problemen opzadelen door hun beste mensen te lokken. Trekken we toch
buitenlandse medewerkers aan, dan moeten we die helpen integreren, zodat ze een
goed leven kunnen uitbouwen. Laat ons vooral niet vergeten dat ook in Vlaanderen
nog veel talent is dat we kunnen aantrekken. Mensen met een migratieachtergrond,
maar ook zij­instromers. Om die te bereiken, moeten we laagdrempelig en op
maat werken.”

OPLEIDINGEN EN JOBROTATIE

Werken in de welzijns­ en zorgsector blijft hoe dan ook een uitdaging. Zo zijn
er meer en meer mensen met een complexe problematiek en ernstige gedrags- en
emotionele stoornissen. “Daarom moeten we zorgmedewerkers goed ondersteunen.
Door betere opleidingen, maar bijvoorbeeld ook door jobrotatie. Geef medewerkers
de kans om na enkele jaren eens op een andere afdeling te werken. Een nieuwe
omgeving geeft zuurstof en voorkomt burn­outs. We moeten zorg dragen voor de
medewerkers en ze weerbaarder maken, zodat ze het durven zeggen als het even
niet meer lukt.”

Quote: “Als medewerkers na enkele jaren eens op een andere afdeling kunnen
werken, geeft dat zuurstof."

Maar finaal blijven zorg en welzijn boeiende en mooie werkplekken. Dat blijkt
ook uit het boek ‘100 redenen om verpleegkundige te worden, te zijn en te
blijven’ van Candice De Windt. “Na een oproep reageerden tot mijn
verwondering meer dan vierhonderd zorgmedewerkers”, vertelt ze. “Het zijn
hun verhalen die dit boek kleuren. We slagen er niet altijd in om de fierheid
over de sector over te brengen. Toch heeft elke zorgmedewerker tientallen mooie
verhalen. Zij zijn de beste ambassadeurs. Mijn reden nummer één om voor de
zorg te kiezen? Het gaat altijd over verbinding. Over het verschil maken voor
mensen. Dat is het mooiste wat er is.”

--------------------------------------------------------------------------------

HET MOMENT

VICTOR-BORIS DOUKHOPELNIKOFF OVER ZIJN FAVORIET MOMENT

Quote: “Ik schrijf mijn dromen op en soms komen ze dan uit."

“Sinds ongeveer een jaar werk ik in ‘Lizette&Lucien’. Dat is een soep- en
lunchbar in Oostende waar mensen met een beperking werken. Ik snij groenten, ik
vraag wat de mensen willen eten en drinken, ik dien op en ruim af en doe ook de
afwas. Soms mag ik soep brengen naar de politie in Oostende.

Ik ontdekte ‘Lizette&Lucien’ toen ik hier met mijn mama eens kwam eten.
‘Hier wil ik graag werken’, zei ik tegen mijn mama.

En dat is gelukt! Ik kom om de twee weken op vrijdag en zaterdag. Het is soms
druk, maar ik sta er nooit alleen voor. En ik leer nog elke dag bij. Zo leerde
ik vandaag koffie maken.

Werken bij ‘Lizette&Lucien’ was een droom van mij. Ik schrijf mijn dromen op
een papiertje dat ik onder mijn kussen leg. Meestal komen mijn dromen uit! Zoals
bij ‘Lizette&Lucien’. Ik ben hier heel gelukkig.”

Victor-Boris Doukhopelnikoff

--------------------------------------------------------------------------------

KORT

DEEL JE VERHAAL IN STERK

Sterk brengt verhalen van mensen met een handicap. Over dingen die voor hen het
verschil maken. Over hun vrijheid en zelfstandigheid. Over de zorg die ze nodig
hebben, en hoe ze die organiseren. Maak je gebruik van hulpmiddelen,
rechtstreeks toegankelijke hulp, een persoonsvolgend budget of heeft je kind een
persoonlijke-assistentiebudget en wil je daarover vertellen in Sterk? Laat het
ons weten! Sterk is altijd op zoek naar mensen die anderen willen inspireren met
hun verhaal. 

Jouw verhaal in Sterk? 
Mail naar woordvoerder@vaph.be

INFOSESSIES: BESTEDEN VAN JE PERSOONSVOLGEND BUDGET

Heb je pas een persoonsvolgend budget en vraag je je bijvoorbeeld af of je dat
budget mag gebruiken om vervoer te betalen of hoe je met je budget
dienstencheques kan kopen? Het VAPH organiseert in oktober infosessies. Tijdens
die sessies krijg je meer info over de mogelijkheden om je persoonsvolgend
budget te besteden. Je kan ook vragen stellen over je persoonlijk dossier.

De infosessies zijn bedoeld voor houders van een persoonsvolgend budget die pas
gestart zijn of die hun kennis willen opfrissen. De sessies zijn gratis en
vinden plaats op: 
* woensdag 16 oktober van 18.30 u. tot 21.30 u. in VAC Gent 
* donderdag 24 oktober van 18.30 u. tot 21.30 u. in VAC Leuven

Info en inschrijven: www.vaph.be/infosessies-pvb-2024

CARTOONIST AAaRGh... MAAKT THEATER OVER LEVEN MET AUTISME

Leven met autisme. Hoe voelt dat? Cartoonist AAaRGh... (Mario De Koninck) maakt
er een theatervoorstelling over: ‘Mario, morgen gadegij naar de dokter!’
Daarin geeft hij het publiek met humor, diepgang en ontroering een inkijk in wat
de diagnose voor hem en zijn gezin betekent.

Volgens Jo Renty van Liga Autisme Vlaanderen, dat mee de schouders zet onder de
theatertournee, is deze voorstelling belangrijk. “Wij doen er alles aan om
Vlaanderen autismevriendelijker te maken. Deze voorstellingen dragen daartoe
bij. Het publiek heeft een fijne avond en leert ook bij over autisme”, zegt
ze.

De voorstelling speelt vanaf 12 september in 10 culturele centra in Vlaanderen.

Info: www.ligaautismevlaanderen.be/theatervoorstelling

--------------------------------------------------------------------------------

DOSSIER VERNIEUWDE RECHTSTREEKS TOEGANKELIJKE HULP

Rechtstreeks toegankelijke hulp (RTH) is beperkte, handicapspecifieke
ondersteuning in de vorm van begeleiding, dagopvang of verblijf voor wie af en
toe hulp nodig heeft.

Dit soort hulp werd vorig jaar uitgebreid met 111 nieuwe projecten, die een
voorlopige erkenning kregen. Dat maakte het aanbod niet alleen ruimer, maar ook
diverser. Sommige projecten richten zich op jonge kinderen, andere op jongeren
of volwassenen met een (vermoeden van) handicap. En ook de focus verschilt. Waar
het ene initiatief de reguliere hulp- en dienstverlening van onder meer CAW’s,
OCMW’s of het onderwijs meer inclusief en toegankelijk wil maken, zetten
andere initiatieven zich bijvoorbeeld in om mensen met een handicap te
activeren.

In de vorige editie van Sterk stelden al enkele initiatieven zichzelf voor. Ook
in deze editie laten we enkele nieuwe RTH-projecten aan het woord.

DE KLOKKE WERKT SAMEN MET WIJKGEZONDHEIDSCENTRUM DE LINK 

Quote: “Drempels verlagen met direct beschikbare hulp.”

Zorgaanbieder De Klokke biedt verblijf, dagbesteding en ondersteuning op diverse
locaties in het Waasland. In Beveren werkt de organisatie sinds kort samen met
wijkgezondheidscentrum De Link. Met een laagdrempelig RTH-initiatief mikken
beide partners op mensen met een verstandelijke handicap die de weg naar de
hulpverlening moeilijk vinden.

Voeg De Klokke en De Link samen en je krijgt De Klink. Dat is dan ook de naam
van dit RTH-aanbod, dat tegemoetkomt aan een reële nood. “Een aantal
gevestigde RTH-initiatieven hebben een wachtlijst”, legt directeur Cathy Boel
van De Klokke uit. “Daardoor zijn ze minder rechtstreeks toegankelijk dan we
zouden willen. De RTH-pilootprojecten bieden nieuwe kansen voor een
laagdrempelig en direct beschikbaar aanbod. Toen op de Sociale Campus in Beveren
een wijkgezondheidscentrum opende, zagen we de kansen. De Klokke heeft
namelijk ook een stek op de Sociale Campus. Samenwerking lag voor de hand.”

Een wijkgezondheidscentrum is een laagdrempelige groepspraktijk van artsen,
verpleegkundigen en vaak ook andere disciplines zoals een psycholoog of een
diëtist. Wat vond De Link van het idee om ook handicapspecifieke expertise
binnen te halen?

“Ze waren laaiend enthousiast”, zegt Cathy Boel. “We streven allebei naar
een breed aanbod. We hebben elk onze expertise en onze grenzen. In De Klokke
hebben we geregeld medische expertise nodig voor een persoon met een handicap.
Omgekeerd ziet het wijkgezondheidscentrum dikwijls patiënten met een
(vermoeden van) handicap. We vullen elkaar aan. Vooral de mensen die we
ondersteunen worden er beter van.”

Over de drempel

Drie halve dagen per week houdt een medewerker van het mobiel team van De Klokke
consultatie in het wijkgezondheidscentrum. Stijn Haans is een van hen.
“Mensen kunnen vrijblijvend bij ons op gesprek komen. Een afspraak is niet
nodig. We polsen naar de zorgvraag en bieden waar mogelijk meteen een oplossing.
De vragen zijn divers. Mensen komen met vragen van administratieve aard, maar
ook voor psychosociale hulp, om structuur te vinden in hun leven of voor een
zinvolle dagbesteding. We volgen hen na het eerste gesprek verder op en waar
nodig verwijzen we hen naar geschikte hulpverlening of starten we
thuisbegeleiding op.”

“Sommige mensen komen op advies van een arts of een verpleegkundige van De
Link, anderen zijn doorverwezen door het OCMW of een andere organisatie”,
vertelt Cléo Maes, collega van Stijn Haans. “De Klokke werkt bijvoorbeeld al
jaren goed samen met het dagcentrum voor psychisch kwetsbare mensen Sint-Lucia
in Beveren. Maar we merken dat die mensen makkelijker naar een
handicapspecifieke consultatie komen in het wijkgezondheidscentrum. We
bereiken met De Klink een doelgroep die we anders moeilijk over de drempel
krijgen.”

“Hetzelfde geldt voor cliënten van het OCMW”, zegt Stijn. “Dankzij De
Klink zien we mensen die al jaren gekend zijn bij het OCMW, maar die nooit de
stap zetten naar de handicapspecifieke hulp die wij bieden. Zowel die doelgroep
als het OCMW is opgetogen met ons laagdrempelig initiatief.”

Het delen van expertise

Nog een boeiend aspect van de samenwerking in De Klink is de uitwisseling van
expertise. “Door intens samen te werken, sensibiliseren we bijna als vanzelf
de artsen, verpleegkundigen en andere medewerkers van het wijkgezondheids-
centrum”, zegt Cathy Boel. “Zij leren de signalen te herkennen van een
mogelijk onderliggende problematiek zoals een (vermoeden van) verstandelijke
handicap of een autismespectrumstoornis. Zodra er een vermoeden is, worden wij
erbij betrokken. Het is mooi om vast te stellen dat we nu mensen over de vloer
krijgen die we eerder niet konden bereiken.”

“Een initiatief als De Klink moet tijd krijgen om te groeien, maar mensen
weten ons steeds beter te vinden. De tussentijdse positieve evaluatie door het
VAPH sterkt ons enthousiasme om dit aanbod definitief te verankeren. Er is nog
groeimarge. En dan denk ik niet alleen in termen van cijfers. Het gaat om
mensen. Onlangs bood zich in De Klink een jongeman van 27 jaar aan in een
alarmerende situatie. Hij heeft een verstandelijke handicap, maar geen net- werk
om de gepaste hulp te zoeken. Door slechte ervaringen was hij een zorgmijder
geworden, met alle gevolgen van dien. We hebben via de noodprocedure een
persoonsvolgend budget bij het VAPH aangevraagd, hebben thuiszorg ingescha-
keld, zijn administratie in orde gebracht en structuur geïnstalleerd. Vandaag
staat hij veel sterker. Hij krijgt de ondersteu- ning die hij nodig heeft.
Zonder De Klink was hij misschien door de mazen van het net geglipt”, zegt
Cathy Boel.

Getuigenis

Quote: “Ik heb het gevoel dat alleen wonen deze keer wel zal lukken”

“Zowat een jaar geleden kwam ik bij De Klink terecht. De arts van het
wijkgezondheidscentrum en de maatschappelijk werker van het OCMW hadden me
ernaar verwezen omdat De Klink geen wachtlijst heeft en ik meteen op gesprek
kon.

Ik woon sinds kort alleen, wat een grote stap voor mij is. Eerder had ik al
geprobeerd zelfstandig te wonen, maar door omstandigheden lukte dat niet. Ik ben
zelf niet thuis in het zorglandschap en ik weet niet waar ik hulp kan vragen of
welke rechten ik heb.

Sinds dat eerste gesprek in De Klink komt er wekelijks een begeleider langs bij
mij thuis. Ze helpen me structuur te brengen in het huishouden, gaan mee naar
doktersafspraken en helpen me met mijn administratie. Zonder die ondersteuning
zou ik het niet redden. Dat de begeleiding aan huis gebeurt, geeft me rust. Het
openbaar vervoer gebruiken, is voor mij een hoge drempel. Het geeft me stress en
daarom mijd ik dat.

Het is geruststellend te weten dat er mensen zijn die mee een oogje in het zeil
houden. Ik hoef niet meer wakker te liggen van mijn administratie en ik weet dat
ik altijd bij iemand terechtkan voor een babbel.

Mijn leven is erg veranderd in positieve zin. Ik heb het gevoel dat ik het deze
keer wel aankan om alleen te wonen, met de nodige ondersteuning.”

J., een jongeman van 27 jaar

MOBILANT EN ORANJE VZW BUNDELEN DE KRACHTEN VOOR MY24/7

Quote: "Met deze hulplijn heb je altijd professionele hulp bij de hand."

Met My24/7 ontwikkelen zorgaanbieders Mobilant en Oranje vzw een hulplijn die
dag en nacht bereikbaar is met een abonnementsformule. Een simpele druk op de
knop en je bent verbonden met iemand die je kan helpen.

My 24/7 is een vernieuwend RTH-initiatief. Het idee haalde Mobilant bij zorgaan-
bieder Philadelphia uit Nederland. Om het in Vlaanderen uit te rollen, werkt
Mobilant samen met Oranje vzw. Beide organisaties investeren erin.

“Het principe is simpel”, zegt directeur Bert Blancke van Mobilant.
“Iemand met een zorgnood komt met één druk op de knop in contact met een
professionele hulpverlener. Dat kan telefonisch, via beeldbellen en binnenkort
ook via chat. De dienst is dag en nacht beschikbaar.” My24/7 heeft al een
700-tal klanten. Sommigen nemen een keer per week contact op, anderen vijf
keer per dag. “Wie een abonnement heeft, mag zo vaak een beroep op ons doen
als nodig. We gaan geen enkele vraag uit de weg”, zegt Bert Blancke.

Snel en preventief 

De vragen die binnenkomen lopen uiteen. Bert Blancke geeft enkele voorbeelden.
“Iemand krijgt op maandag een brief van zijn bewindvoerder, snapt niet alles
en schiet in paniek. Misschien staat er op donderdag een bezoek van zijn thuis-
begeleider gepland, maar ondertussen maakt die persoon zich zorgen. Dat hoeft
voortaan niet meer, want met My24/7 kan hij meteen iemand contacteren die hem
helpt de brief te begrijpen. Iemand anders wist niet hoe zich voor te bereiden
op een oudercontact. Mensen contacteren ons als ze een paniekaanval hebben,
als ze zich eenzaam voelen, of als ze slecht in hun vel zitten.”

My24/7 wil de schotten in de hulpverlening doorbreken. “De meeste klanten
zijn mensen met een handicap. Maar we bekijken het breed. De zorgnood is
belangrijker dan de beperking.” 

“We zijn het VAPH dankbaar voor deze kans”, zegt ook directeur Bert Putman
van Oranje. “Deze dienstverlening is vervangend én aanvullend. Maar om te
slagen, is schaalgrootte nodig. Je kan zoiets niet organiseren voor één regio
of doelgroep. Ik beweer niet dat My24/7 op alle vragen een antwoord heeft, maar
we voorkomen veel problemen. Omdat we altijd vlot bereikbaar zijn, bieden we
snel een oplossing, waardoor problemen niet escaleren. My24/7 werkt preventief
en proactief.”

Ook organisaties vinden de weg naar My24/7. “Begeleidingsdienst vzw OpWeg doet
bijvoorbeeld een beroep op My24/7 voor haar cliënten. Als een cliënt My24/7
’s nachts contacteert, dan krijgt OpWeg daar een melding van, zodat ze indien
nodig langs kunnen gaan. Ook wie op de RTH-wachtlijst van OpWeg staat, wordt op
die manier geholpen. Dat vermindert de druk op OpWeg.”

‘s Nachts blijft het aantal oproepen beperkt, maar de dienst is gegarandeerd.
“We kregen al oproepen van mensen met zelfmoordgedachten. Onze medewerkers
zijn daarop voorbereid. We hebben al eens een ziekenwagen uitgestuurd. Maar er
zijn ook luchtige gesprekken. Zo belt iemand met autisme ons elke ochtend om
zijn dag te overlopen.”

Zuurstof voor de sector

Voor de klant is het systeem eenvoudig. “Maar de technologie erachter is com-
plex”, zegt Bert Blancke. “Natuurlijk kan niets het fysieke contact tussen
zorgvrager en hulpverlener vervangen. Maar online hulpverlening kan aanvullend
zijn.”

Dat online aspect was wat Oranje triggerde om mee aan boord te stappen. “Wij
hebben een traditie in het samenbrengen van mensen”, zegt Bert Putman.
“Tegelijk geloof ik in de kracht van online diensten om inclusie te
stimuleren. Hoe beter we mensen in hun eigen context ondersteunen, hoe groter
hun autonomie. Een klant gaat binnenkort op reis naar Spanje en voelt zich
dankzij My24/7 helemaal gerust, omdat hij als het ware zijn hulpverlener bij
zich heeft. Ook jongeren zijn blij met onze aanpak die aansluit bij hun
leefwereld. Digitalisering kan een shift teweegbrengen en de hele sector
zuurstof geven.”

Een ander voordeel van de digitale technologie waarop My24/7 draait, is gege-
vensverzameling. “Wij gaan aan de slag met de data om de algemene dienstver-
lening te verbeteren”, zegt Bert Putman. “Als uit een wijk veel oproepen
komen van eenzame mensen, dan kunnen we daar actie rond ondernemen. Als we veel
vragen krijgen over een administratief formulier, dan kunnen we dat melden aan
de bevoegde dienst.”

“Of meer persoonlijk: als iemand elke dag om zes uur belt met een
paniekaanval, dan nemen wij het initiatief om die persoon om half zes zelf op
te bellen, zodat we de paniekaanval vóór zijn. Ook dat is preventie”, zegt
Bert Blancke. “We staan aan het begin van dit verhaal. Met artificiële
intelligentie kunnen we binnenkort onze diensten nog beter afstemmen op de
noden.”

Solidair en toegankelijk

De medewerkers van My24/7 zijn grondig voorbereid. “Ons team is divers samen-
gesteld”, zegt Bert Blancke. “De meesten werkten zelf in de zorg. Ze zijn
zowel theoretisch als praktisch getraind. Op dit ogenblik tellen we zestien
medewerkers in Antwerpen en vijf in West-Vlaanderen. Op termijn willen we
groeien naar een dekking in heel Vlaanderen, en niet alleen voor personen met
een beperking.”

“De abonnementsformule is een troef”, zegt Bert Putman. “Voor een dienst
als My24/7 schuilt de kracht in de solidariteit. Sommige klanten gebruiken de
dienst zeer intensief, anderen sporadisch. Maar door de abonnementsformule
blijft het voor iedereen toegankelijk.”

Getuigenis

Quote: “Mooi dat ik altijd iemand aan de lijn krijg.”

“Ik heb chronische rugpijn en de ziekte van Parkinson. Door omstandigheden sta
ik er helemaal alleen voor. Met één ongeneeslijke aandoening valt te leven,
maar twee is te veel voor mij. Daarom heb ik euthanasie aangevraagd. Het wachten
valt me soms erg zwaar. Dan loop ik met mijn kop tegen de muur. Dat ik op die
momenten My24/7 kan opbellen, is een steun. Het maakt de muur wat zachter. Mooi
aan My24/7 is dat ik op gelijk welk moment iemand aan de lijn krijg. Alle
medewerkers zijn zeer betrokken. Het zijn schatten van mensen. Ze weten
ondertussen wie ik ben en ze slagen er altijd in om me even af te leiden met een
fijn gesprek. Zij maken mijn donkere dagen draaglijker.” Raf Bauwens

SAMENWERKEN OM HET VERSCHIL TE MAKEN VOOR BRUSSELSE THUISLOZEN MET EEN HANDICAP

Ieder Zinneke Zijn Thuis

Veel thuislozen in Brussel blijken personen met een handicap te zijn. De
toeleiding naar specifieke hulporganisaties is niet vanzelfsprekend, omdat deze
mensen moeilijk vertrouwen vinden in de samenleving en de voorzichtig opgebouwde
band met de begeleiders uit de thuislozensector nog te fragiel is om los te
laten. Met het RTH-initiatief ‘Ieder Zinneke Zijn Thuis’ brengt Hubbie daar
verandering in. Hubbie stapt zelf naar de organisaties voor thuislozen om
handicapspecifieke hulpverlening te bieden.

Hubbie is een Brusselse zorgaanbieder voor personen met een handicap. De
organisatie werkt al een aantal jaar samen met partners uit diverse sectoren. Zo
ontstond ook het idee om de krachten te bundelen rond thuisloze personen met een
handicap.

“Voor dit project werken we samen met vier partners”, vertelt Elodie
Braeckeleer, begeleider bij Hubbie. “CAW Brussel - De Schutting en
begeleidingsdienst voor thuislozen Huis van Vrede bieden ambulante
woonbegeleiding voor thuislozen. CAW Brussel - Albatros en Foyer Bodegem
bieden dan weer residentiële ondersteuning.”

“Wij helpen thuislozen op verschillende manieren”, zegt Els Bruyninckx van
CAW Brussel - De Schutting. “De praktijk leert ons dat veel thuislozen een
(vermoeden van) handicap hebben. Daar botsen wij op onze grenzen: hoe kunnen
we die mensen meer op maat van hun handicap begeleiden?”

“Het kan gaan om autisme, niet-aangeboren hersenletsel (NAH) of een lichte
tot matige verstandelijke handicap”, zegt Elodie. “Deze beperkingen zijn
niet altijd zichtbaar of worden niet meteen opgemerkt. Bij sommigen hebben we
het vermoeden dat hun handicap mee aan de basis ligt van hun thuisloosheid. Het
is echter een doelgroep met een complexe problematiek, waarin vaak (generatie)
armoede, analfabetisme, een psychische kwetsbaarheid, verslavingsproblematiek
en/of een migratieachtergrond meespelen. Zonder aangepaste steun vallen die
mensen tussen de mazen van het net.”

“Dankzij onze samenwerking bieden we die kwetsbare doelgroep de best mogelij-
ke ondersteuning”, zegt Els. “Onze focus ligt op sociale inclusie en het
verstevigen van het netwerk. We zorgen voor een sociaal vangnet en brengen hun
administratie in orde. De collega’s van Hubbie richten zich op de
handicapspecifieke noden.”

“Wij streven er onder andere naar om die mensen een juiste diagnose te geven”, 
zegt Elodie. “Zo kunnen we hulpverlening opstarten op maat van de
handicap.”

Quote: “De troef van dit initiatief is dat het hulpverleners verenigt die
samen het verschil kunnen maken.”

Concrete problemen aanpakken

De samenwerking neemt verschillende vormen aan. Zo versterken begeleiders van
Hubbie de teams door hun handicapspecifieke expertise te delen, zowel op de
werkvloer als op de teamvergaderingen. Hoe ga je om met iemand met autisme? Hoe
praat je met hen over relaties? Hoe kan je bepaalde hulpverlening aanvragen?
Op welke rechten kunnen ze terugvallen?

Daarnaast is er duobegeleiding, waarbij een expert in thuisloosheid en een
expert in handicap samen iemand begeleiden. “Als Hubbie iemand met een
handicap over de vloer krijgt die thuisloos is, kunnen zij op ons een beroep
doen. Ondersteunen wij een thuisloze die (vermoedelijk) een handicap heeft,
dan vragen wij iemand van Hubbie erbij”, zegt Els.

“We pakken concrete problemen aan, zodat de persoon zelf zo autonoom mo-
gelijk kan functioneren. We gaan op zoek naar een aangepaste dagbesteding en
soms ook woonvorm. We proberen ervoor te zorgen dat mensen minder kansen missen.

Zo ontmoetten we onlangs iemand die op straat leefde, terwijl hij een aangepas-
te dagbesteding had kunnen vinden als hij de diagnose autisme had gekregen”,
vertelt Elodie.

“De troef van dit initiatief is dat het hulpverleners verenigt die samen het
verschil kunnen maken”, zegt Els. “Samen hebben we meer expertise, pakken we
gerichter de problemen aan en helpen we meer mensen”, zegt Elodie. “Onze
droom is om ook collega’s van andere sectoren te betrekken: de geestelijke
gezondheidszorg, de drughulpverlening ... Iedereen is nodig om complexe
problematieken het hoofd te bieden.”

Het project Ieder Zinneke Zijn Thuis kreeg onlangs een award van de European As-
sociation of Service Providers for Persons with Disabilities (EASPD), een
Europese netwerkorganisatie van zorgaanbieders. “We zijn blij met die
erkenning”, zegt Elodie. “Vooral omdat we door het bundelen van onze
expertises personen met een beperking gerichter hulpverlening op maat kunnen
bieden.”

--------------------------------------------------------------------------------

EEN VRAAG VOOR HET VAPH?

Stel ze aan een VAPH-medewerker op een zitdag.

Heb je een vraag voor het VAPH? Dan kun je die online (www.vaph.be/contact) of
telefonisch (02 249 30 00) stellen. Maar je kunt ook langskomen op een zitdag.
Dan kun je vragen die moeilijk online of telefonisch te beantwoorden zijn,
persoonlijk bespreken met een VAPH­-medewerker. Je kunt – na afspraak – in
het hoofdkantoor in Brussel en in ieder provinciaal kantoor (Antwerpen, Brugge,
Brussel, Gent, Hasselt of Leuven) terecht.

Wil je graag langskomen? Hou dan rekening met het volgende:

1. Stel je vraag bij voorkeur online of telefonisch en bezorg documenten zoveel
mogelijk via het e-loket.
2. Maak altijd eerst een afspraak als je langs wilt komen.
3. Check op voorhand via de website of je vraag wel voor het VAPH bedoeld is.
Misschien kan een andere organisatie je beter helpen.

Meer info? 

www.vaph.be/zitdagen

Opgelet: Je kunt niet langskomen om documenten persoonlijk af te geven aan het
VAPH. Documenten worden het snelst behandeld als je ze bezorgt via het e­loket
mijnvaph.be of opstuurt naar het postadres (Koning Albert II­laan 15 bus 320,
1210 Brussel).

--------------------------------------------------------------------------------

VAN PUPPY TOT BLINDENGELEIDEHOND

Quote: “We zullen Tygo enorm missen.”

“Ik heb minder prettig nieuws. Tygo heeft een vlekje op zijn netvlies. Dat
betekent dat hij niet honderd procent ziet. Daarom kan hij geen blin-
dengeleidehond worden, zoals voorzien was. Het is een kleine vlek en Tygo zal er
zelf weinig last van hebben. Maar het is wel een domper.

Mijn vrouw Annemie en ik waren net op reis. Een gastgezin zorgde voor Tygo. Er
lag al langer een afspraak met de oogarts vast. Een routineonderzoek. Dat
hoort erbij, zoals Tygo ook naar de tandarts gaat. Een hulphond in opleiding
wordt medisch goed opgevolgd. Voor Tygo regelt het Belgisch Centrum voor
Geleidehonden (BCG) in Tongeren al die afspraken.

Toch is ons werk niet voor niets geweest. Allicht zal Tygo nu verder opgeleid
worden tot een ander soort hulphond. Het BCG zal daarover beslissen. Ze zullen
wel iets moeten vinden waar hij veel kan bewegen. Tygo is geen hond om de hele
tijd stil te zitten. Hij is bijzonder actief.

Het voelt als een anticlimax. Je begint aan een opdracht en je wil die tot een
goed einde brengen. Tygo is nu een jaar bij ons. Het was een bijzonder jaar.
Annemie en ik hebben veel opgeofferd. Aan een hulphond in opleiding ben je nog
meer gebonden dan aan een gewone hond. Je bent er voortdurend mee bezig.
Maar het is het waard. Het is een fantastisch project.

Ik ben nu bijna zeventig. Was ik tien jaar jonger, dan begon ik meteen aan een
nieuw traject. Ik raad het iedereen aan, maar het is intensief. Als je het doet,
moet je er helemaal voor gaan.

Tygo blijft nu nog een of twee maanden bij ons. Elke dag verwacht ik een
berichtje van het BCG met de datum waarop Tygo ons verlaat. Het is bang
afwachten, want ik zal Tygo enorm missen. En hij mij. Als ik ook maar even naar
boven ga, staat hij onder aan de trap te blaffen tot ik terug ben. We zijn een
jaar lang onafscheidelijk geweest. Maar het afscheid hoort erbij. Dat weet je
vooraf. Hoe zwaar het ook zal vallen.”

Jos Vermaesen

Ook in de volgende editie van Sterk volgen we het wedervaren van puppy Tygo.

Wil jij ook pleeggezin worden? Meer info vind je op geleidehond.be